De jurk was roze, doorschijnend, en bestond grotendeels uit tule. Florence Pugh droeg het Valentino-ontwerp vorig jaar met trots. Ze repte geen woord over haar zichtbare tepels, tot ze een stortvloed aan seksistische reacties kreeg.
'Kleine tieten'
'Het is interessant hoe makkelijk het voor mannen is om het lichaam van een vrouw publiekelijk en trots te verpulveren, op een plek waar iedereen het kan zien', schreef de actrice op Instagram. 'Veel van jullie lieten me op agressieve wijze weten dat jullie teleurgesteld waren door mijn 'kleine tieten', of mijn gênante 'platte borst'. Ik leef al een lange tijd in mijn lijf. Ik ben me compleet bewust van mijn cupmaat, en schaam me daar niet voor.'
Ze sloot af met een hele wezenlijke vraag: 'Wat zorgwekkender is... Waarom zijn jullie zo bang voor borsten? Klein? Groot? Links? Rechts? Eentje? Misschien geen? Wat. Is. Er. Zo. Eng.'
Jaren vijftig throwback
Het is 2023, maar vrouwen worden nog altijd (op misogyne wijze) aangevallen op hun publiekelijke outfits. Toen Euphoria-ster Hunter Schafer alleen een veer als top naar de Oscars droeg, werd haar een 'bijdrage aan de seksualisering van vrouwen' verweten. Het zou een 'stap terug in het feminisme' betekenen, omdat ze zich kleedde als 'een hoer'. (Ironisch, omdat ware gelijkheid juist zou betekenen dat vrouwen zich net zo vrij kunnen kleden als mannen).
Als je moeder bent, ziet de commentsectie er net iets anders uit: dan is het niet 'gepast' of 'gênant voor haar echtgenoot'. Zo tweette iemand naar aanleiding van Ciara's Oscarjurk: 'De disrespect die vrouwen voor hun echtgenoten hebben is absurd. Geen vrouw zou zich zo moeten kleden in een relatie.' (Een lekkere throwback naar de jaren vijftig, waarin vrouwen dienstbaar en keurig moesten zijn).
Loodzware beschuldigingen
Slim: zoveel betekenis hangen aan iets simpels (een individueel lijf). Weinig verhullende outfits zouden het feminisme kapot maken, een middelvinger zijn naar je relatie of kinderen, een compleet geslacht seksualiseren (en dus in gevaar brengen). Heel veel druk, en dat om een beetje huid.
Het zijn loodzware beschuldigingen die hetzelfde proberen te doen: vrouwen op hun plek zetten. In een hoekje waar ze monddood en bang zijn, en wel oppassen met de volgende outfit. Achter dit soort kritiek zitten een aantal eeuwenoude ideeën. Moeders mogen niet sexy zijn, huid betekent 'hoerig' of 'seks', en de hoofden van mannen mogen niet op hol gebracht worden (want dan roep je het over jezelf af). Een béétje op hol brengen mag overigens wel, móét zelfs, want anders ben je weer kuis en saai.
Lak aan sociale- en fatsoensnormen
Hoewel de doorschijnende look niet nieuw is (denk alleen al aan Marilyn Monroe en John F. Kennedy), is de kritiek nog nooit zo zichtbaar geweest. Daarom is een ster als Rihanna, die haar zwangere buik continu bloot laat, extra cool. Idem voor Pugh, die zich niet liet ontmoedigen, en recent met een side boob verscheen.
En er zijn meer bekende vrouwen die lak hebben aan zogenaamde sociale- en fatsoensnormen. Denk aan Olivia Rodrigo bij de 2023 Grammy's, en Daisy Edgar-Jones en Emily Ratajkowski op de Oscars-afterparty. Het vergt moed om in onze huidige internetcultuur dit soort keuzes te maken. Ik ben blij dat ze het doen. De weerstand laat zien dat we moeten blijven praten over het vrouwelijk lijf, en de manier waarop er naar onze tepels, buik en borsten gekeken wordt.
Pugh legt het goed uit aan Vogue: 'Natuurlijk wil ik niemand beledigen, maar mijn punt is: waarom beledigen mijn tepels je zó erg?'
Leg dat even in de week, zou ik zeggen.
