'Wat zou jij het liefst aan je gezicht veranderen, als je mocht kiezen?'. Geloof het of niet, maar dit was een vraag die een vriendin van mij vorig jaar gesteld kreeg tijdens een etentje met haar schoonfamilie. Doodnormale vraag toch, straalde de blik van haar schoonmoeder uit. Ze voelde zich genoodzaakt om te antwoorden, maar kwam niet verder dan een verlegen 'niks, eigenlijk'. Vervolgens wist ze niet wat vreemder was: de blik van haar schoonmoeder toen ze de in haar ogen normale vraag stelde, of de blik van haar schoonmoeder toen ze dat antwoord gaf. Want, iedereen wil toch wel iets aan zijn of haar gezicht laten doen?
Zullen we deze 'nostalgische' lichaamstrend alsjeblieft buiten de deur houden? >
Na body positivity is face positivity nu hetgeen waar we naar verlangen
Na het desbetreffende etentje gooide mijn vriendin meteen in de groep wat haar die avond toch gevraagd werd, en ze vroeg zich af wat ze als alternatief had moeten antwoorden. Er kwam een lacherig gesprek op gang wat eerst alle opties voor plastische chirurgie langsliep, maar al snel ging het over in een serieuzer gesprek over de schoonheidsidealen van tegenwoordig. Een gesprek dat verdacht veel lijkt op de tendens die we nu — eindelijk — in de samenleving beginnen te zien: steeds meer mensen zijn klaar met de eindeloze jacht naar 'perfectie', en willen terug naar au naturel.
Waar de beweging van body positivity inmiddels steeds dichter bij haar doel komt om de maatschappij te leren zowel het eigen lichaam als dat van de rest van de wereld te accepteren en respecteren, is face positivity iets waar nog weinig aandacht aan is besteed. Het juist open zijn over plastische chirurgie; daar waren we de laatste jaren vooral mee bezig. Ook dat is nog steeds goed en nodig, begrijp me niet verkeerd. Face positivity heeft ook helemaal niet als doel plastische chirurgie volledig te verbannen. Het gaat er alleen om dat je jouw eigen unieke gezichtskenmerken leert accepteren zoals ze zijn en je jouw eigen authentieke schoonheid omarmt.
Er lijkt een ware revolutie gaande, van celebrities die niet alleen open zijn over hun plastische chirurgie, maar ook eerlijk toegeven dat ze er spijt van hebben. Neem Bella Hadid, die op haar 14e een neuscorrectie onderging en nu verlangt naar 'de neus van haar voorouders'. Of Courteney Cox van Friends, die blij is dat ze 'eindelijk weer op zichzelf lijkt' na te veel fillers in haar gezicht. En dan heb je nog de tieners en twintigers die BeReal verkiezen boven de perfecte plaatjes van Instagram, en alle TikTokkers die met de hashtag #nosetrend op een luchtige manier hun natuurlijke neuzen omarmen als trend.
Zou dit het begin zijn van een generatie die authenticiteit als schoonheidsideaal ziet? Ik hoop van wel. Als er dan nog iemand is die durft te vragen wat je het liefst aan jezelf wil veranderen, kan je op z'n minst met trots antwoorden: niets. Helemaal niets.
